Landelijk Peer bij mooi nazomers weer

Nog eens een vrije woensdag voor ons en dus de wandelschoenen aangetrokken om te marcheren op de 10^de woensdagtocht in Linde-Peer. Het vertrek is in de mooie ruime voetbalkantine van Racing Peer, waar de helpers al druk in de weer zijn.

 

Er zijn verschillende lusvormige afstanden die met mekaar te combineren zijn. Wij nemen de langste lus van 9 km voor onze rekening en komen al dadelijk in een mooi landelijk gebied met afwisselend velden, weiden en boerderijtjes. De wegen zijn meestal afgezoomd met bomen en struiken, waardoor het landelijke uitzicht gekarakteriseerd wordt, maar ook de geur die je opsnuift wijst je op de aanwezigheid van landbouwactiviteiten. Af en toe moeten we plaats maken voor een voorbij knorrende tractor, maar dat is ook eigen aan dit gebied.

 

Na een poosje bereiken we een bosgebied en hier leren we kunstenaar Jos Langens kennen die prachtige beeldjes in houtsnijwerk tevoorschijn tovert met hamer en houtbeitels. Een hele reeks “lachende bomen” knipogen naar ons en het zijn stuk voor stuk prachtige kunstwerkjes. Nog even bewonderen we zijn vakmeesterschap terwijl hij weer een nieuw beeldje bewerkt.

 

Nog enkele kilometers verder bereiken we terug de vertrekplaats waar we ons tegoed doen aan een lekkere “wortelstoemp” met spek en een “bokesekook” met siroop.
Goed gespijsd zetten we ons nog eens terug op pad om de 5 km te bewandelen en keren daarna voldaan terug na een gezonde tocht door dit mooie gevarieerde landschap. Aan alle bestuursleden en medewerkers van club “Wandel Mee Breughel” een oprechte proficiat voor de steeds mooie wandeltochten die jullie de wandelaars aanbieden. Doe zo voort! Tot een volgende!

Klik hier voor de volledige fotoreportage van Denise

Dit delen:

• Twitter
• Facebook
• Google

Vind ik leuk:

Like Laden…

Met Wandel Mee Breugel door de Dommelvallei

• Geschreven door Beheerder op 07-06-2017

  Linde, een kerkdorp in de gemeente Peer, werd voor het eerst vermeld in 1634. Vermoedelijk naar de toenmalige lindebomen welke het landschap sierden. Het gebied is reeds lange tijd bewoond, verschillende vondsten uit het stenen tijdperk wijzen hiertoe. Bij Linde ontspringt de Bolisserbeek, een zijrivier van de Dommel. We mogen ons vandaag wellicht verwachten aan een heerlijke wandeling in de vallei van de Dommel. 

  Lees verder

Heerlijke boswandeling bij Wandel Mee Brueghel

Geschreven door op 02-03-2016

De weerman voorspelt 95% kans op regen, maar wij laten ons daardoor niet tegen houden. En inderdaad, vanmorgen valt de regen met bakken uit de lucht. Op weg naar Kaulille kunnen de ruitenwissers het vele water bijna niet aan, zelfs niet in de hoogste stand.

Maar, bij aankomst op de startplaats is de regen gestopt, een goed voorteken! We schrijven in, hernieuwen de kennismaking met de voorzitter, nemen foto’s van de medewerkers en vertrekken. De wandeling gebeurt in lussen van 3, 6, 7 en 10km. 6, 10 en 3km hebben hetzelfde parcours, de 7km is volledig apart. We splitsen ons op en wandelen de 10 en de 7km. Eenmaal buiten de startzaal zijn we al vlug weer in het bos. Zoals bijna alle bossen in Limburg staan hier ook voornamelijk naaldbomen. Door de overvloedige regen van de afgelopen weken is het nogal modderig in het bos. Ik voelde me echt in mijn element. Bepaalde boswegen staan volledig onder water, precies een beek, en we kunnen er enkel voorbij door tussen de bomen te lopen.

 

Ik zie een ganse tijd niemand in mijn omgeving, niet voor mij en niet achter mij. Het is een eigenaardig gevoel, je alleen voelen in het bos. De enige geluiden komen van mijn eigen voetstappen, het getok van een specht en het gezang van de vogels. Zaaaaalig! Bovendien wordt de lucht almaar blauwer en probeert de zon ons te verwarmen. Maar, aan alle mooie liedjes komt een einde, hoewel, als we uit het bos komen zien we in de verte molenwieken boven de daken, het is de Sevensmolen. Wanneer we bij de molen komen hebben we geluk, hij is open en een bord nodigt ons uit om binnen te gaan. Er is een molenaar aanwezig en die weet ons te vertellen dat de molen nog regelmatig in werking is. Deze molen werd in 1891 door een Nederlander gebouwd. Het is een “grondzeiler”, een windmolen die vanaf de grond kan worden bediend. Door de gedrongen bouw scheren de draaiende wieken over het erf rondom de molen. De molen wordt door de molenaar vanaf de grond opgezeild. Het materiaal van de molen kan verschillen, zowel achtkante houten molens als ronde stenen molens kunnen als grondzeiler zijn gebouwd. Rondom een grondzeiler is eigenlijk altijd een afrastering nodig, want de draaiende wieken zijn een groot gevaar voor mensen en dieren. De aan- en afvoer van materiaal (bijvoorbeeld koren) is enigszins problematisch, een probleem dat niet geldt voor een poldermolen. De meeste poldermolens zijn grondzeilers - ze staan immers in vlak gebied met weinig bebouwing. Grondzeilers die als korenmolen zijn ingericht, vinden we voornamelijk in gebieden met veel wind of op een natuurlijke verhoging in het landschap. Een molen op een kunstmatige verhoging heet een beltmolen. De molen, die nu eigendom is van de gemeente Bocholt, wordt goed onderhouden en regelmatig gerestaureerd. Hij ziet er dan ook prachtig uit!

  

Na het bezoek aan de molen is het nog slechts 500m tot het einde. We besluiten om eerst iets te eten en daarna nog de kleinste afstand te wandelen om toch een beetje vaste grond onder de voeten te hebben.  Dit parcours is bedoeld voor eventuele rolstoelen en mensen die niet meer zo goed te been zijn. Voor ons was de boswandeling echter het hoogtepunt! We waren met zo’n 385 wandelaars die konden genieten van dit prachtige parcours.

Tekst Josiane Questroy

Geniet mee van enkele sfeerbeelden :

• fotoreportage ( Josiane Questroy )

In de Breughelstreek rond Peer

Geschreven door op 03-02-2016

 

Na Diepenbeek en Langdorp tekenen we op woensdag present in Peer.  Ditmaal organiseert Wandel mee Brueghel er vanuit het parochiecentrum een midweektocht.

Peer en Breugel … een oud maar opwindend verhaal. Peer mag zich met gepaste trots Breugelstad noemen. Een wetenschappelijke zoektocht die verschillende jaren en massa’s archieven doorliep, stelde immers onomstotelijk vast dat het geboortehuis van de vermaande schilder in de Peerse deelgemeente Grote-Brogel bevond. Kortom, de volkse taferelen van de bekende meesterwerken, de kinderspelen en de Hooi-oogst vonden hun oorsprong in het Peer van de 16de eeuw.
Wandel Mee Breughel tekende vandaag een aantal wandellussen uit.

 

 

 

We vatten aan met de langste van 10km. Komen de dorpskern uit langs de Sint-Trudokerk, ook wel Cathédrale de la Campagne genaamd. Vermoedelijk werd op deze plaats omstreeks 950 een houten kerkje opgetrokken, dat later door veldstenen werd vervangen. Gedurende de 11e eeuw werd een nieuwe kerk gebouwd, waarvan in een muur aan de oostzijde nog een klein deel bewaard is gebleven. In een kroniek van de Abdij van Sint-Truiden werd een lijst gegeven van kerken die omstreeks 1170 door de genoemde abdij werden gebouwd. In de toren bevindt zich een beiaard met 64 klokken. Met zijn 64 meter is de Peerse kerktoren de grootste van Noord-Limburg en omstreken. Eenmaal het stadscentrum door, neemt een fietspad ons verder op sleeptouw. Lopen langs de N73 en de N72 regelrecht het Dommelbos in. Halen ons wandelhart op langs een traject gevlijd met vlonderpaden en talrijke brugjes. De Dommel ontspringt op de top van het Kempense Plateau en op de scheiding tussen het Maas- en Scheldebekken. De bron ligt zowat 80 meter boven de zeespiegel. In de jaren ’50 en ’60 werden de Dommel en haar zijbeken grotendeels rechtgetrokken en uitgediept. Langs wilgen, zwarte elzen, eiken en populieren genieten we ten volle van de uitgestrekte Dommelvallei en het natuurgebied Molenbemden. Midden het domein stuiten we op de molen van ’t Molhem ,een schitterende watermolen. Het was de enige in Peer en werd voor het eerst vermeld in 1338.

 

 

Fietsen en Limburg gaan hand in hand, dus volgen we geruime tijd de Kempen en Maaslandroute. Genieten er volop van de Breugelstreek met inkijk op de prehistorische grafheuvels van Molhem. Boerengemeenschappen uit deze regio hebben ze opgericht. Vanaf 3000 voor Chr. verschijnen in deze streek voor het eerst individuele grafheuvels in het landschap. Later bakenen kleine familiegroepen bepaalde plaatsen af om hun doden te eren. We zien dat vanaf 1100 v. Chr. en vooral vanaf 850 voor Chr.. Waarschijnlijk maken ook de Molhemse grafheuvels deel uit van zo’n grafveld uit de periode 800 tot 500 v.Chr. Vanaf 3000v. Chr. worden mensen met een zekere status, zoals bijvoorbeeld familiehoofden of religieuze leiders, begraven onder een grafheuvel. De dode ligt zijdelings met opgetrokken kniëen. Hij krijgt grafgiften mee, aardenbekers, vuurstenen, messen en stenen hamers. De grafheuvels worden later groter gemaakt om andere familieleden in te begraven. Stappen verder tussen de velden en weiden. Een streepje beton loopt langs een KMO zone, waarna we alras een volgende strook bos opzoeken. Landelijke wegen zetten ons af langs de N73, brug over dwarsen en er langs op een rustig fietspad dat ons terug tussen de bebouwing brengt. Wat draaien en keren tussen de huizen dat ons terug naar de start brengt na tien succulente kilometers.

 

 

Na het nuttigen van een cola en een gesprek met een bestuurslid beginnen we aan de lus van 7 kilometer. Eenmaal de stadskern uit , opent zich opnieuw een open landschap langs kouter en veld. Stappen voorbij " snowvalley ", een skipiste en aanpalend sportcentrum. Monden uit op de Hoeveweelde, een landbouwpad en fietsroute neemt ons op sleeptouw.  Bereiken naderhand opnieuw de woonkern, stappen het centrum op met imposante markt. Een driehoekig plein waar de stadpomp en kiosk prominent het beeld dirigeren. Tot 1767 was hier een poel die als wasplaats en drenkplaats voor het vee diende. In 1995 werden hier fonteinen aangebracht. Om de markt waren ook diverse stadsboerderijen gegroepeerd, waarvan de ingangspoorten nog zichtbaar zijn. De markt wordt gedomineerd door het voormalige stadhuis. Even ook als de gietijzeren stadspomp uit 1845; vervaardigd door de Forges et Fonderies de la Campine te Herentals en gekroond door een vergulde peer. Nog enkele meters en we staan terug naar de start. Aldaar genieten we van Boekweitpannenkoeken, een streekprodukt van spek met pannenkoeken. Ideaal om een prachtige wandeling af te sluiten.

Tekst Ides Codde

Geniet mee van enkele sfeerbeelden :

• fotoreportage ( ides Codde )

Ga naar : Clubindex

Ga terug naar "Startpagina" : Wandel Mee Brueghel

Nieuwjaarstocht 2015

Deze foto's werden genomen door een medewerkster van El Caminante en zijn Querido. Ze was vol lof over de organisatie en vooral over het parkoer zoams dat bij ons uiygepijld was. Dat had ze nog nergens gezien. Deze foto's zijn ook te bezichtigen op  xxx.doorstappen.nl. Ze zou ook een verslag schrijven, echter dat nam meer tijd in beslag. Bij interesse zie website.

Peer....	en het is nog rustig.....wat wil je 7:00 uur Nieuwjaarsdag....
dus de prijzen zijn gelijk aan die van vorig jaar......cool, in Holland wordt alles altijd duurder....	night view....	de ochtend gloort.....
	jawel..... 'tis koud....	snel stappen wordt je warm van...
	ach, die is dood....	zijn we in het kabouterbos.....
de eerste lus is bijna voltooid....	het is nu wel drukker....
in de startzaal ook...	Cruella de Vil is ook aanwezig....	we gaan voor de tweede lus....
		sunrise.......
	de beloning....vandaag een blonde Moinette.....	Van vriendin Lydia..... we moeten echt de MESA gaan doen van haar....
Henny, druk aan de knutsel....	Boekweitkoek met stroop en brood....yummie....	de keukenploeg....
	Alles wordt ter plekke gebakken....

Dinsdag 6 augustus 2014 – Wijchmaal (Peer)

8^ste Woensdagtocht

Wandel Mee Brueghel vzw

Na ons bezoek aan C-Mine expedition in Genk, gisteren, begeven we ons vandaag naar Wijchmaal (Peer) voor de 8^ste woensdagtocht van ‘Wandel mee Brueghel.

We ontdekten deze sympathieke club in februari laatsleden, tijdens een vorig verblijf in Limburg. Het is onze derde wandeling bij hen en steeds vanuit een andere locatie. Vandaag vindt de wandeling plaats in Wijchmaal, een deelgemeente van het Limburgse Peer.

Een zaal in het begeleidingscentrum Sint-Elisabeth is de plaats van afspraak. Op dit domein bevindt zich onder andere een voorziening voor opvang, behandeling en begeleiding van personen met een handicap. Deze mensen zorgen nu ook voor een stukje mee voor het onthaal van de wandelaars en zij bieden hulp aan de medewerkers. Er is ook een standje met producten die door deze mensen gemaakt zijn, van wafels over kaarsjes, kaarten, confituur tot zelfs een vogelhuisje en keukenschorten.

Zoals gewoonlijk werden we weer zeer hartelijk verwelkomd door de voorzitter en zijn medewerkers.

We kregen opnieuw een prachtige natuurwandeling voorgeschoteld. Na een klein stukje bebouwing ging het al vlug het bos in. Het was er heerlijk wandelen op afwisselend de zachte ondergrond, dan eens een wat hardere dreef aan de rand van het bos, naast de maïsvelden.

Hier is er plaats voor iedereen. Een voorbeeld: tussen het wandelpad en het fietspad is er een brede grasstrook met bomen, dan is er het fietspad, opnieuw een strook natuur en dan pas de autorijbaan. Niemand wordt gehinderd. Het is natuurlijk niet overal zo, dat kan niet, maar wel op heel veel plaatsen in Limburg.

In het bos is er heel veel aandacht voor fauna en flora door middel van een bosleerpad. Overal ontdek je infoborden met de nodige uitleg over plant en dier. Er wordt zelfs aan onze slechtziende en blinde medemensen gedacht met borden in brailleschrift.

Plots staan we voor een prachtig houtsnijwerk, een soort tovenaar met een uil op zijn schouder. Dergelijk werk hebben we ook gezien tijdens een wandeling van dezelfde club, in Peer zelf.

We bewandelen ook het natuurgebied Begijnenvijversheide, onderdeel van de Resterheide. De Resterheide is ongeveer 170 ha groot. Het is een onderdeel van de reservaten Vallei van de Zwarte Beek.

Het gebied werd sinds einde 19e eeuw beplant met voornamelijk naaldhout (grove den en Corsicaanse den). Doel hiervan was om het stuifzand vast te houden en om mijnhout te leveren.

In 1907 werd er een proefbos aangelegd, om de kwaliteiten van de verschillende naaldhoutsoorten met elkaar te vergelijken. Dit is uitgegroeid tot het huidige arboretum, wat zich in het noordoosten van het gebied bevindt. Er is nog slechts een klein heiderestant aanwezig.

De Resterheide bevindt zich op de waterscheiding tussen het stroomgebied van de Maas en het stroomgebied van de Schelde. Hier loopt de Bolisserbeek in noordelijke richting via de Dommel naar de Maas, terwijl de Zwarte Beek hier ontspringt en van hier uit in westelijke richting naar de Schelde loopt. De Bolisserbeek vormt de grens tussen de gemeenten Hechtel-Eksel en Peer.

In de Bolisserbeek bevinden zich de Begijnenvijvers, oorspronkelijk als viskweekvijvers aangelegd, en tegenwoordig bestaande uit een hengelsportvijver met paviljoen, een viskweekvijver en een meer natuurlijke vijver: de Schuylenswijer.

In het gebied zijn een zestal wandelroutes uitgezet, waaronder het bosleerpad.

Eenmaal uit het bos gaat het via de asfaltweg nog ongeveer een kilometer tot het eindpunt.

Toen wij daar vertrokken waren er een 528 wandelaars de inschrijvingstafel gepasseerd. Het was ondertussen serieus beginnen regenen en ik vrees dat daardoor het aantal wandelaars niet veel meer zal opgelopen zijn.

Door op onderstaande  link te klikken, zie je sfeerbeelden gemaakt door Josianne Questroy, medewerkster van de wandelkrant.

 8ste woensdagtocht

Woensdag 5 februari 2014

Peer (Linde) – Woensdagtocht

Wandelclub: Wandel Mee Brueghel

De tweede dag van onze vakantie trekken we naar Peer voor de woensdagtocht van wandelclub Wandel Mee Brueghel.

We worden ontvangen in de kantine van het Dommelstadion, thuisbasis van voetbalclub Racing Peer. Een prachtige locatie!

We schrijven ons in en hebben de keuze uit verschillende lussen. We beginnen met de lus van 9 km.

Na ongeveer 500 meter belanden we in het bos. Wanneer we bij een open plek komen zien we plots een ree lopen, zo snel, eer we ze goed gezien hebben is ze alweer weg.

Ik ben een landschapsfoto aan het nemen als achter mij plots bladeren hoor ritselen. De ree loop mij rakelings voorbij en eer ik mijn fototoestel kan richten is ze alweer bijna verdwenen. Ik zie alleen nog het witte puntje van haar staart.

In de prachtige bosdreven met hier en daar een open plek van o.a. een maïs veld, is het heerlijk wandelen. Door de zandgrond is hier geen modder, de dreven zijn perfect onderhouden en we voelen er de wind niet.

Wanneer we plots naar links afslaan, zien we een bord waarop staat:

“Lachende bomen”. Dat moeten we natuurlijk zien!

We komen bij een stuk bos waar ons een prachtig schouwspel wacht, nl mooi houtsnijwerk. Het eerste wat we zien is Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen. Wat verder een levensgrote uil, een buizerd, Holle Bolle Gijs, een Tovenaar, een dronken man, een Chinees waarvan kleine takjes zijn haar vormen, …

Heel mooi allemaal!

Wanneer we na 7 km uit het bos komen krijgen we te maken met een harde koude wind die ons gezicht geselt.

Gelukkig is het niet ver meer en eenmaal terug in de kantine kunnen we ons verwarmen aan een kop heerlijke soep met onze boterhammen.

Na het eten besluiten we nog wat te wandelen. Ik kies voor de lus van 4 km omdat die ook door het bos gaat. Mijn wederhelft opteert voor de 8 km.

Een groot stuk van de 4 km bewandelt hetzelfde parcours als de 9 km, waardoor ik weer bij de Lachende Bomen terechtkom. Daar tref ik een man aan die wat zit te rusten, althans, dat denk ik toch. We maken een praatje en wat blijkt? Het is de kunstenaar, degene die al dat mooie houtsnijwerk gemaakt heeft. Hij vertelt me dat hij dat stuk bos aangekocht heeft en op het idee kwam om er iets speciaals van te maken. Hij heeft dat dan ook kunnen doen in samenwerking met de Kunstkring van Peer. De eerste werken die hij gemaakt heeft (de grote beelden), daarvan zijn er verschillende gemaakt van dennenhout. Na enkele jaren waren die echter aangetast door schimmels die aangemaakt worden door een kever. Ze hebben dan de stam doormidden gezaagd, behandeld in een houtzagerij en terug op elkaar geplaatst met ijzer en beton.

Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen heeft hij in de zomer van 2013 gemaakt in Amerikaanse Eik. De schors is aan de boom gebleven en hier en daar zie je een klein takje schieten. Hij hoopt dat dit zich zal doorzetten zodat de bomen blijven leven.

Het was een boeiend gesprek, maar ik moet weer verder.

Ik ben aan de splitsing en verlaat de 9 km om een kleine kilometer verder weer terug bij hen te komen.

Zo kom ik terug in de voetbalkantine.

Het is er heerlijk wandelen in het bos en ik denk erover na om nog de lus van 3 kilometer te doen. Maar, bij het nemen van wat foto’s raak ik aan de praat met enkele medewerkers. Er worden wat bijzonderheden over onze beider streken uitgewisseld en we geraken maar niet uitgepraat. Ondertussen is Johan terug (hij heeft bij de 8 km nog de 3 km gewandeld) en is het hek nu helemaal van de dam.

Ze zijn ook heel blij dat er foto’s genomen worden en willen maar al te graag weten waar ze die kunnen bekijken.

De kantine was bijna leeg toen wij ook opstapten. We hebben werkelijk genoten van de wandeling en van de medewerkers die ons zo hartelijk ontvangen hebben.

De tocht eindigde met 647 wandelaars en iedereen was tevreden.

Zeker voor herhaling vatbaar als we nog eens op de streek zijn!

Onderweg naar ons vakantieverblijf houden we nog even halt om een foto te nemen van de “Commanderij Gruitrode”. De commanderij is draagt een rijk en roemrucht verleden met zich mee. Het belang van de commanderij van Gruitrode blijkt uit het feit dat hier munten werden geslagen. Het gebouw werd echter in 1485 verwoest als gevolg van een vete tussen de families van der Marck en van Arenberg. Ter vervanging van de oorspronkelijke commanderij werd in de tweede helft van de 16^de eeuw het huidige kasteel met pachthoeve in Maaslandse renaissancestijl opgetrokken.

Door op onderstaande  link te klikken, zie je sfeerbeelden en kunstwerken van deze wandeltocht

25 December 2012, Kerstwandeling Kaulille

Klik op de link "Kaulille" en bekijk de foto's genomen door Bert.

Bert, bedankt voor de mooie foto's

Eerste kerstdag, het was vanmorgen aan het regenen en de voorspellingen voor vandaag waren 95% kans op regen dus dat beloofde niet veel goeds. Maar hoe kun je de eerste kerstdag beter beginnen als met een wandeling, gewapend met goede zin en een paraplu ben ik naar Kaulille vertrokken waar ``Wandel mee Brueghel V.Z.W.`` een Kerstwandeltocht organiseerde en die vertrok vanuit de bivakplaats ``Chiro`` in Kaulille, waar ze al spek met eieren aan het bakken waren. De route die ik ging lopen was 15 Kilometer en bestond uit twee omlopen. De eerste omloop van 5 kilometer ging door de kern van Kaulille en kwamen we onder andere langs de watertoren, Het kapelletje op de Winterdijkweg en een gerestaureerde molen waarna we weer terug liepen naar bivakplaats ``Chiro`` waar de rustplaats was ingericht en waar je van alles kon krijgen voor de inwendige mens, hier heb ik genoten van een lekkere kop koffie waarna ik aan de tweede omloop begonnen van 10 kilometer. Deze ging door verschillende bosgebieden en over veldwegen waar het niet meer op wandelen leek maar op klunen, wat waren de paden hier modderig maar ja wat wil je ook met al die regen. Dit zijn van die wandeltochten waar je een hoop uitdagingen hebt om er niet onderuit te gaan. Na de bosgebieden en de veldwegen die mooie vergezichten opleverde liepen we weer terug naar bivakplaats ``Chiro`` waar ik even op adem kon komen, op krachten kon komen en heb genoten van een bord stamppot met spek, die heerlijk smaakte na z`n wandeling. De route was goed uitgezet met pijlen en ontbrak er aan niets voor de inwendige mens, het was een goed georganiseerde tocht waarvoor mijn complimenten aan de organisatie.

groetjes,

Bert