Woensdag 5 februari 2014
Peer (Linde) – Woensdagtocht
Wandelclub: Wandel Mee Brueghel
De tweede dag van onze vakantie trekken we naar Peer voor de woensdagtocht
van wandelclub Wandel Mee Brueghel.
We worden ontvangen in de kantine van het Dommelstadion, thuisbasis van voetbalclub Racing Peer. Een prachtige locatie!
We schrijven ons in en hebben de keuze uit verschillende lussen. We beginnen met de lus van 9 km.
Na ongeveer 500 meter belanden we in het bos. Wanneer we bij een open plek komen zien we
plots een ree lopen, zo snel, eer we ze goed gezien hebben is ze alweer weg.
Ik ben een landschapsfoto aan het nemen als achter mij plots bladeren hoor ritselen. De ree loop mij rakelings voorbij
en eer ik mijn fototoestel kan richten is ze alweer bijna verdwenen. Ik zie alleen nog het witte puntje van haar staart.
In de
prachtige bosdreven met hier en daar een open plek van o.a. een maïs veld, is het heerlijk wandelen. Door de zandgrond is hier geen modder, de dreven zijn perfect onderhouden en we voelen er de wind niet.
Wanneer we plots naar links afslaan, zien we een bord waarop staat:
“Lachende bomen”. Dat moeten we natuurlijk zien!
We komen bij een stuk bos waar ons een prachtig schouwspel wacht, nl mooi houtsnijwerk. Het eerste wat we zien is Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen. Wat verder een levensgrote uil, een buizerd, Holle Bolle Gijs, een Tovenaar, een dronken man, een Chinees
waarvan kleine takjes zijn haar vormen, …
Heel mooi allemaal!
Wanneer we na 7 km uit het bos komen krijgen we te maken met een
harde koude wind die ons gezicht geselt.
Gelukkig is het niet ver meer en eenmaal terug in de kantine kunnen we ons verwarmen aan een kop heerlijke soep met onze boterhammen.
Na het eten besluiten we nog wat te wandelen. Ik kies voor de lus van 4 km omdat die ook door het bos gaat. Mijn wederhelft opteert voor de 8 km.
Een groot
stuk van de 4 km bewandelt hetzelfde parcours als de 9 km, waardoor ik weer bij de Lachende Bomen terechtkom. Daar tref ik een man aan die wat zit te rusten, althans, dat denk ik toch. We maken een praatje en wat blijkt? Het is de kunstenaar, degene die al
dat mooie houtsnijwerk gemaakt heeft. Hij vertelt me dat hij dat stuk bos aangekocht heeft en op het idee kwam om er iets speciaals van te maken. Hij heeft dat dan ook kunnen doen in samenwerking met de Kunstkring van Peer. De eerste werken die hij gemaakt
heeft (de grote beelden), daarvan zijn er verschillende gemaakt van dennenhout. Na enkele jaren waren die echter aangetast door schimmels die aangemaakt worden door een kever. Ze hebben dan de stam doormidden gezaagd, behandeld in een houtzagerij en terug
op elkaar geplaatst met ijzer en beton.
Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen heeft hij in de zomer van 2013 gemaakt in Amerikaanse Eik. De schors is aan de boom gebleven en hier en daar zie je een klein
takje schieten. Hij hoopt dat dit zich zal doorzetten zodat de bomen blijven leven.
Het was een boeiend gesprek, maar ik moet weer verder.
Ik ben aan de splitsing en verlaat de 9 km om een kleine kilometer verder weer terug bij hen te komen.
Zo kom ik terug in de voetbalkantine.
Het is er heerlijk wandelen in het bos en ik denk erover na om nog de lus van 3 kilometer te doen. Maar, bij het nemen van wat foto’s raak ik aan de praat met enkele medewerkers. Er worden wat bijzonderheden over onze beider streken uitgewisseld
en we geraken maar niet uitgepraat. Ondertussen is Johan terug (hij heeft bij de 8 km nog de 3 km gewandeld) en is het hek nu helemaal van de dam.
Ze zijn ook heel blij dat er foto’s genomen
worden en willen maar al te graag weten waar ze die kunnen bekijken.
De kantine was bijna leeg toen wij ook opstapten. We hebben werkelijk genoten van de wandeling en van de medewerkers die ons
zo hartelijk ontvangen hebben.
De tocht eindigde met 647 wandelaars en iedereen was tevreden.
Zeker voor herhaling vatbaar als we nog
eens op de streek zijn!
Onderweg naar ons vakantieverblijf houden we nog even halt om een foto te nemen van de “Commanderij
Gruitrode”. De commanderij is draagt een rijk en roemrucht verleden met zich mee. Het belang van de commanderij van Gruitrode blijkt uit het feit dat hier munten werden geslagen. Het gebouw werd echter in 1485 verwoest als gevolg van een vete tussen
de families van der Marck en van Arenberg. Ter vervanging van de oorspronkelijke commanderij werd in de tweede helft van de 16de eeuw het huidige kasteel met pachthoeve in Maaslandse renaissancestijl opgetrokken.
Door op onderstaande link te klikken, zie je sfeerbeelden en kunstwerken van deze wandeltocht
Meest recente reacties